Όλοι ερχόμαστε κάποια στιγμή αντιμέτωποι με αποτυχίες στη ζωή. Όταν καταφέρνουμε να τις αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία και ηρεμία, έχουμε τη δυνατότητα να αξιολογήσουμε τι δεν λειτούργησε σωστά και να αξιοποιήσουμε την εμπειρία αυτή για έναν ουσιαστικό επαναπροσδιορισμό στόχων, βασισμένο στην αυτοεκτίμησή μας.

Τι συμβαίνει, όμως, όταν δεν μπαίνουμε καν στη διαδικασία να «συγχωρήσουμε» τις αποτυχίες μας;
Η τελειοθηρία, ως εσωτερική πεποίθηση, συχνά μας δυσκολεύει στη διαχείριση της αποτυχίας. Επειδή η τελειότητα είναι ανέφικτη, όταν υιοθετούμε τελειοθηρικά πρότυπα, τείνουμε να βιώνουμε έντονο φόβο αποτυχίας, ο οποίος σχετίζεται με στοιχεία της ανταγωνιστικής προσωπικότητας. Η υπερβολική τελειοθηρική στάση, σε συνδυασμό με την ανάγκη για συνεχή επίτευξη στόχων και την προσκόλληση σε μη ρεαλιστικά ιδανικά, κάνει τις αποτυχίες να φαντάζουν ιδιαίτερα οδυνηρές.

Συχνά, όταν νιώθουμε ότι δεν πετύχαμε τους στόχους μας, καταφεύγουμε σε έντονη αυτοκριτική, ειδικά όταν συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τις επιτυχίες των άλλων. Το αποτέλεσμα είναι να βιώνουμε αισθήματα ματαίωσης, θυμού και ντροπής.

Όταν βλέπουμε τη ζωή ως έναν διαρκή αγώνα ανταγωνισμού, αφιερώνουμε σημαντικό μέρος της σκέψης μας σε κοινωνικές συγκρίσεις. Συνήθως, αυτό που καταφέρνουμε είναι να τροφοδοτούμε έναν φαύλο κύκλο αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων, που ενισχύει την αίσθηση της μειονεξίας ή την ανάγκη να συνεχίσουμε να λειτουργούμε τελειοθηρικά, ώστε να νιώσουμε πως υπερέχουμε.

Αν αφήνουμε ανεξέλεγκτο τον εσωτερικό μας κριτή, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να γινόμαστε επιθετικοί απέναντι στον εαυτό μας βιώνοντας άγχος, θυμό, ενοχές, ντροπή και τελικά να χάνουμε την αυτοπεποίθησή μας.

Για να σταματήσουμε να σαμποτάρουμε τον εαυτό μας, χρειάζεται να συμφιλιωθούμε μαζί του. Βασική προϋπόθεση είναι η αυτοαποδοχή, ακόμη και μέσα από τις αποτυχίες μας. Χρειάζεται να δοκιμάσουμε να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας, να θέσουμε ρεαλιστικούς στόχους και να μάθουμε να αποδεχόμαστε την αποτυχία ως μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας.

Γιατί επιτυχία δεν είναι η αυστηρή αυτοκριτική· επιτυχία είναι να μπορούμε να «υποδεχόμαστε» τις αποτυχίες μας, διατηρώντας την αυτοεκτίμησή μας.

Η καλλιέργεια μιας εσωτερικής στάσης κατανόησης, συναισθηματικής ισορροπίας και αποδοχής απέναντι στην τελειοθηρία μπορεί να μας βοηθήσει ουσιαστικά να βελτιώσουμε την ψυχική μας υγεία και να προστατευτούμε από το χρόνιο άγχος και τη συναισθηματική εξάντληση.