Η αγάπη είναι ένα όμορφο συναίσθημα έντονης στοργής και προσωπικής αφοσίωσης, που αναπτύσσεται μέσα από τη συναισθηματική σύνδεση των ανθρώπων μεταξύ τους. Όσοι αγαπάνε και αγαπιούνται αληθινά γνωρίζουν πως η αγάπη δεν μπορεί να υπάρξει όταν στη σχέση κυριαρχούν ο εγωισμός, η έλλειψη σεβασμού, κατανόησης και η μη αποδοχή του άλλου. Η αγάπη καλλιεργείται και ενδυναμώνεται όταν το «εγώ» γίνεται «εμείς».

Η αγάπη έχει πραγματική υπόσταση μόνο μέσα σε υγιείς σχέσεις. Οι υγιείς σχέσεις χαρακτηρίζονται από σεβασμό, εμπιστοσύνη, υποστήριξη, ειλικρίνεια, επικοινωνία, συναισθηματική ασφάλεια, αποδοχή, κατανόηση και αίσθημα ευθύνης.

Υπάρχουν όμως και εκείνες οι περιπτώσεις σχέσεων όπου, στο «όνομα της αγάπης», κάποιοι θεωρούν πως τους επιτρέπεται να μην σέβονται τον σύντροφό τους, το παιδί τους ή τον γονιό τους. Πιστεύουν πως μπορούν να εκβιάσουν, να χειραγωγήσουν, να ασκήσουν ψυχολογική, λεκτική ή και σωματική βία. Τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι αποδεκτές και οδηγούν στη διαιώνιση δυσλειτουργικών σχέσεων, όπου εκείνος που υπομένει «την αγάπη του σημαντικού άλλου» επιβαρύνεται ψυχικά, με απώλεια της αυτοπεποίθησης και της αυτοεκτίμησής του.

Αυτό που χρειάζεται να θυμόμαστε είναι πως η πραγματική αγάπη είναι ένας τόπος ελευθερίας έκφρασης όμορφων συναισθημάτων. Είναι ένας τόπος, όπου όταν βρεθούμε εκεί, μπορούμε να νιώσουμε ασφάλεια, στοργή, εμπιστοσύνη για τον σημαντικό άλλον με τον οποίο σχετιζόμαστε. Αγάπη είναι όταν οι συναισθηματικές ανάγκες μας εκπληρώνονται σε μια σχέση όπου το «εγώ» μετατρέπεται σε «εμείς».